«Πιστεύω ότι όλοι φτιάχνουμε συνεχώς την ίδια ταινία. Είμαστε καταδικασμένοι να κάνουμε μόνο μία ταινία ή να γράψουμε μόνο ένα βιβλίο ή μόνο ένα ποίημα, σε διάφορες εναλλαγές. Χάρη στην επανάληψη, γίνεται τραγούδι», είχε αναφέρει χαρακτηριστικά στην ισπανική εφημερίδα «Publico» ο σκηνοθέτης Θόδωρος Αγγελόπουλος το 2008, όταν βραβεύτηκε με το χρυσό μετάλλιο του Ιδρύματος Circulo de Bellas Artes.
“Θαυμάζω την αυτοκυριαρχία των Γερμανών αλλά προτιμώ τη βαλκανική τρέλα” αναφέρει ο μεγάλος Έλληνας σκηνοθέτης Θ. Αγγελόπουλος σε μια από τις τελευταίες του συνεντεύξεις
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1935[1]. Έκανε νομικές σπουδές στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, τις οποίες εγκατέλειψε πριν πάρει το πτυχίο του. Το 1961 έφυγε στο Παρίσι, όπου αρχικά παρακολούθησε στη Σορβόννη μαθήματα γαλλικής φιλολογίας και φιλμογραφίας, καθώς και μαθήματα εθνολογίας και στη συνέχεια μαθήματα κινηματογράφου στη Σχολή Κινηματογράφου IDHEC[1] και στο Musée de l’ homme. Μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα το 1964 και μέχρι το 1967 εργάστηκε ως κριτικός κινηματογράφου[1] στην εφημερίδα Δημοκρατική Αλλαγή, μαζί με τον Βασίλη Ραφαηλίδη και την Τώνια Μαρκετάκη. Με τον κινηματογράφο άρχισε να ασχολείται το 1965 και το 1968 παρουσίασε την πρώτη του μικρού μήκους ταινία, Εκπομπή[1], στοΦεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Το 1970, η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του, Αναπαράσταση, κέρδισε το πρώτο βραβείο στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, καθώς και άλλες διακρίσεις στο εξωτερικό, και σηματοδότησε την αυγή του σύγχρονου ελληνικού κινηματογράφου. Έκτοτε, οι ταινίες του έχουν συμμετάσχει σε πολλά διεθνή φεστιβάλ και έχει κερδίσει πολλά βραβεία, τα οποία τον καθιέρωσαν παγκοσμίως ως έναν από τους σπουδαιότερους σκηνοθέτες του σύγχρονου κινηματογράφου. Πολλά αφιερώματα που τιμούν τη δουλειά του Θόδωρου Αγγελόπουλου έχουν πραγματοποιηθεί σ’ όλο τον κόσμο. Έχει αναγορευθεί επίτιμος διδάκτορας των Πανεπιστημίου των Βρυξελλών, του Πανεπιστημίου X Ναντέρ (Nanterre) στο Παρίσι και του Πανεπιστημίου του Έσσεξ (Essex). Μαζί με τον Βασίλη Ραφαηλίδη υπήρξε συνιδρυτής του περιοδικού Σύγχρονος Κινηματογράφος.
Θάνατος
Στις 24 Ιανουαρίου 2012 πεζός τραυματίστηκε σοβαρά στο διάλειμμα των γυρισμάτων της νέας του ταινίας “Η άλλη θάλασσα” στη Δραπετσώνα από διερχόμενη μοτοσυκλέτα που οδηγούσε αστυνομικός εκτός υπηρεσίας, μάλιστα και φύλακας του ίδιου του Αγγελόπουλου.[2][3] Το ίδιο βράδυ άφησε την τελευταία του πνοή σε νοσοκομείο του Φαλήρου, όπου νοσηλευόταν σε κρίσιμη κατάσταση.[4][5][6].
Στο Κέντρο Αστέγων του Δήμου Αθηναίων και στο Χαμόγελο του Παιδιού, ζήτησε να κατατεθούν χρήματα, αντί στεφάνων, η οικογένεια του Θόδωρου Αγγελόπουλου, η κηδεία του οποίου θα γίνει δημοσία δαπάνη, στις 27/01/2012 4 το απόγευμα, από το Α’ Νεκροταφείο Αθηνών. [7].
Φιλμογραφία [Επεξεργασία]
| Year | Τίτλος | Συνεισφορά | Σημείωση |
|---|---|---|---|
| 1968 | Η Εκπομπή | Σκηνοθέτης | μικρού μήκους |
| 1970 | Αναπαράσταση | Σκηνοθέτης | – |
| 1972 | Μέρες του ’36 | Σκηνοθέτης | – |
| 1975 | Ο θίασος | Σκηνοθέτης/Συγγραφέας | – |
| 1977 | Οι Κυνηγοί | Σκηνοθέτης/Συγγραφέας | – |
| 1980 | Ο Μεγαλέξανδρος | Σκηνοθέτης | – |
| 1983 | Αθήνα, επιστροφή στην Ακρόπολη | Σκηνοθέτης | Τηλεταινία |
| 1984 | Ταξίδι στα Κύθηρα | Σκηνοθέτης/Συγγραφέας | – |
| 1986 | Ο Μελισσοκόμος | Σκηνοθέτης/Συγγραφέας | – |
| 1988 | Τοπίο στην Ομίχλη | Σκηνοθέτης/Συγγραφέας | – |
| 1991 | Το Μετέωρο Βήμα του Πελαργού | Σκηνοθέτης/Συγγραφέας | – |
| 1995 | Το βλέμμα του Οδυσσέα | Σκηνοθέτης/Συγγραφέας | – |
| 1998 | Μια Αιωνιότητα και μια Μέρα | Σκηνοθέτης/Συγγραφέας | Χρυσός Φοίνικας 1998 |
| 2003 | Τριλογία – Ι. Το λιβάδι που δακρύζει | Σκηνοθέτης/Συγγραφέας | – |
| 2008 | Τριλογία – ΙΙ. H σκόνη του χρόνου | Σκηνοθέτης/Συγγραφέας | – |
| 2012 | Τριλογία – ΙΙΙ. Η άλλη θάλασσα | Σκηνοθέτης/Συγγραφέας | Σε εξέλιξη |
Βραβεία
- Η Εκπομπή, βραβείο κριτικών στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης 1968
- Αναπαράσταση, Α’ βραβείο στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης 1970, βραβείο Ζωρζ Σαντούλ (Γαλλία, 1971), καλύτερης ξένης ταινίας στο Φεστιβάλ Hyères (1971), ειδική μνεία της Διεθνούς Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου (FIPRESCI) στο Κινηματογραφικό Φεστιβάλ Βερολίνου (1971)
- Μέρες του `36, Βραβείο σκηνοθεσίας και φωτογραφίας στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης 1972, βραβείο της FIPRESCI στο Κινηματογραφικό Φεστιβάλ Βερολίνου (1972)
- Ο Θίασος, Καλύτερης ταινίας, σκηνοθεσίας, σεναρίου, Α’ αντρικού και Α’ γυναικείου ρόλου, Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης 1975, καλύτερη ταινία της δεκαετίας 1970-1980 από την Ένωση Κριτικών της Ιταλίας
- Οι Κυνηγοί, Βραβείο καλύτερης ταινίας στο Φεστιβάλ του Σικάγο (1977), βραβείο της Ένωσης Τούρκων κριτικών (1977), επίσημη συμμετοχή στο Φεστιβάλ των Καννών
- Ο Μεγαλέξανδρος έλαβε το Χρυσό Λιοντάρι το 1980 στο Κινηματογραφικό Φεστιβάλ Βενετίας.
- Ταξίδι στα Κύθηρα, βραβείο σεναρίου στο Φεστιβάλ των Καννών (1984), κρατικά βραβεία καλύτερης ταινίας, σεναρίου, α΄ ανδρικού ρόλου, α’ γυναικείου ρόλου,σκηνογραφίας, βραβείο κριτικών στο Φεστιβάλ Ρίο ντε Τζανέϊρο (1984),
- Τοπίο στην Ομίχλη έλαβε (μοιράστηκε) το Αργυρό Λιοντάρι Καλύτερης Σκηνοθεσίας στο Κινηματογραφικό Φεστιβάλ Βενετίας, βραβείο Φελίξ καλύτερης Ευρωπαϊκής ταινίας (1988).
- Το Βλέμμα του Οδυσσέα έλαβε το Μεγάλο Βραβείο Κριτικής Επιτροπής στο Φεστιβάλ των Καννών, βραβείο της FIPRESCI (1995). Επίσης, οι κριτικοί του περιοδικού Time το ψήφισαν στις 100 καλύτερες ταινίες του παγκόσμιου κινηματογράφου.[8]
- Μια Αιωνιότητα και μια Μέρα κέρδισε τον Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ των Καννών (1998).
- Τριλογία – Το Λιβάδι που Δακρύζει κέρδισε βραβείο της FIPRESCI (2004).
- Xρυσό μετάλλιο του ιδρύματος Circulo de Bellas Artes (Mαδρίτη, 2008) για το σύνολο του έργου του.
Υστεροφημία [Επεξεργασία]
Το υπουργείο Πολιτισμού και Τουρισμού και το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης καθιέρωσαν το 2012 Διεθνές Βραβείο «Θόδωρος Αγγελόπουλος» ως ελάχιστο φόρο τιμής στη μνήμη του σπουδαίου Έλληνα δημιουργού. Το βραβείο θα απονέμεται κάθε Νοέμβριο στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. [9].