ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΑ ΒΟΫΤΣΕΚ- ΓΚΕΟΡΓΚ ΜΠΥΧΝΕΡ
ΚΘΒΕ στο Βασιλικό Θέατρο
Φωτογραφίες και βίντεο Θάλεια Τσαβάλου
(function(d, s, id) { var js, fjs = d.getElementsByTagName(s)[0]; if (d.getElementById(id)) return; js = d.createElement(s); js.id = id; js.src = “//connect.facebook.net/el_GR/sdk.js#xfbml=1&version=v2.3”; fjs.parentNode.insertBefore(js, fjs);}(document, ‘script’, ‘facebook-jssdk’));
Απο την πρεμιέρα στο Βασιλικό θέατρο -ΒΟΥΤΣΕΚ -του Γκέοργκ Μπύχνερ .!
Δημοσιεύτηκε από Gr4you στις Κυριακή, 31 Ιανουαρίου 2016
Πολυφωνία ανοιχτού πειράματος στο θέατρο.
Από το πραγματικό γεγονός στην τέχνη του θεάτρου, πραγματεία μελέτης της ανθρώπινης επιρροής, δια των εξουσιαστικών μηχανισμών του στρατού και της επιστήμης, στη ζωή των απόκληρων της κοινωνίας. Ένα σύστημα αποσπασματικών σκέψεων-εκδοχών, ως κατάθεση προσωπικής μαρτυρίας, μιας αφηγηματικής επεξήγησης, στο παράδειγμα της φυσικής εξόντωσης ενός ανθρώπου. Οπτικές ποικιλότροπων εκδοχών, μιας θραυσματικής πραγματικότητας πολλαπλασιασμένων φωνών, πάνω στην ψυχοσύνθεση ενός στρατιώτη-πειραματόζωου στον διαμεσολαβητικό θεατρικό κύκλο.
Woyzeck– (Georg Büchner-): Χειρόγραφα. Από το κοινωνικό γεγονός στην τέχνη της γραφής και του θεάτρου. Καταγγελτική ανασύνθεση μιας εποχής δια της καταγραφής ενός γεγονότος που αφορά ένα ασήμαντο πρόσωπο. Πολυεπίπεδη πολιτική σκέψη προοραματικού χαρακτήρα ως τέχνη, με την σφραγίδα της επιστημονικής κριτικής ανάγνωσης, του νεαρού φοιτητή-συγγραφέα.
Στην παράσταση του ΚΘΒΕ «Βόϋτσεκ» στο Βασιλικό θέατρο, σε σκηνοθεσία κ. Σ. Τσακίρη, παρακολουθήσαμε, μια συνθετική εργασία αφαιρετικής προοπτικής όσο και μια αφηγηματική αναπαράσταση, συγκεκριμένης προσωπικής οπτικής, γύρω από την δικαστική διερεύνηση της αλήθειας ενός προσώπου, θύματος και θύτη του ίδιου μηχανισμού. Μοντέρνα ανάγνωση με τρόπο σαφή ταυτόχρονα, σε ρεαλιστική γλωσσική έκφραση, όλων των θεματικών κύκλων της ιστορίας του «Βόϋτσεκ»: Εξουσιαστικοί μηχανισμοί επιβολής, επιστημονικές μέθοδοι ψυχοτροπικού ελέγχου της συμπεριφοράς, εργασία, φτώχεια , κοινωνικός αποκλεισμός και ελλιπής επικοινωνία, ηθικές και θρησκευτικές αναφορές, η κραυγή του έρωτα και ο καρπός του ως μέλλον, τα ήθη μιας εποχής, σε ένα διάτρητο πλέγμα σκέψεων που πέφτουν στο κενό και παράλληλα μια υπερβατική κριτική ανάγνωση του κόσμου.
Από τον γυμνό χώρο που υπογράμμιζαν ευέλικτα, συμβολικά αντικείμενα σχετικά με τους πολιτικο-κοινωνικούς άξονες της ιστορίας, στρατιωτικούς- ιατρικούς-δικαστικούς, στήθηκε μια ανα-παράσταση αποστασιοποιημένης, κριτικής ανάγνωσης. Τα κάθετα και οριζόντια παραπετάσματα, έδωσαν αίσθηση βάθους στην ανάπτυξη της κλειστοφοβικής ατμόσφαιρας, του αποκλεισμού και της παγίδευσης-συντριβής του ατόμου, σε ένα διαχωριστικό παιχνίδι που οι κανόνες του ορίζονται από τους ισχυρούς-άλλους. Φωτισμοί με μιαν αίσθηση τόσο του ρεαλιστικού όσο και του εσώτερου παραισθητικού τοπίου, του άσημου, φτωχού στρατιώτη, απεικόνισαν το ψευδαισθητικό βάρος στην θραυσματική καταγραφή των καταστάσεων, στην εφιαλτική σκιά- εκδοχή του τέλους ως αυτοκτονικού-θανάτου στη λίμνη.
Οι ερμηνείες των ηθοποιών, είχαν την αίσθηση της ιστορίας και, αν και όχι όλες στο ίδιο επίπεδο, κατέγραψαν εκφραστικά τις εκδοχές των μαρτυριών με τη -ρεαλιστικού τύπου- σκευή του ρόλου, σε μιαν ατμόσφαιρα, που ενίσχυσε και η μουσική επί σκηνής, με τις εκδοχές της λαϊκής-καμπαρέ, τζαζ-ροκ έκφρασης, ως επαναστατική απάντηση από το μέλλον. Ο ηθοποιός- κ. Χ. Στυλιανού- ως Βόϋτσεκ, έδωσε υπόσταση στον αφανή, καταπιεσμένο ήρωα, καταγράφοντας το αξιακό, διαταραγμένο, διαχρονικό σύστημα σκέψης του, προκαλώντας με την ερμηνεία του και την ενέργεια αντίδρασης των άλλων ρόλων, στην διερευνητική διεργασία αναψηλάφησης της αλήθειας, στον καθρέφτη του θεάτρου .
· Woyzeck– (Georg Büchner), 1836. Πρωτοπαρουσιάστηκε στη σκηνή το 1913. Τέσσερα σχεδιάσματα. Στην παράσταση του ΚΘΒΕ παρουσιάζονται όλες οι εκδοχές των σχεδιασμάτων αυτών, σε ένα ανοιχτό θεατρικό πείραμα αναζήτησης της αλήθειας ενός προσώπου, μιας κοινωνίας, μιας εποχής.
· Wozzeck -Όπερα (Alban Berg), 1923.
«Βόϋτσεκ»: καταγγελτική, φιλοσοφική καταγραφή του εξουσιαστικού ολοκληρωτισμού. Από το παράδειγμα ζωής και θανάτου ενός προσώπου, ως προγενέστερο συμβάν, στην τέχνη της ύστερης συγγραφικής καταγραφής και στην καλλιτεχνική αναπαράσταση του θεάτρου.
· Απόσπασμα κατάθεσης :
«Ένα αστέρι έπεσε…». Αντρές.
«Μάτια, μαύρα…σαν να κοιτάς μες σε πηγάδι ή σε καμινάδα». Αρχιτυμπανιστής.
«Η μέρα έχει πολλές ώρες κι ο κόσμος πολύ παλιός, από το κάθε μέρος μπορεί να έχουν περάσει και να έχουν κάτσει πολλοί, κι ο ένας κι ο άλλος κι αυτός». Μαρία.
«Είναι γκροτέσκο…». Καρλ.
«Οι φτωχοί είμαστε δυστυχισμένοι και σε αυτόν και στον άλλον κόσμο». Βόϋτσεκ.
Βόϋτσεκ – Μπύχνερ, Γκέοργκ (1813-1837)
Σκηνοθεσία-Προσαρμογή κειμένου -Φωτισμοί: Τσακίρης, Σταύρος
Μετάφραση: Γαλέος, Αντώνης
Σκηνικά- Κοστούμια -Flash Animation: Ψυχούλης, Αλέξανδρος
Μουσική: Μάτσας, Μίνως
Δραματολογική συνεργασία -Στίχοι: Αρκουμανέα, Λουΐζα
Μουσική διδασκαλία: Βουδούρης, Νίκος Τουμανίδου, Χρύσα
Βοηθός σκηνοθέτη: Αποστολίδου, Μελίνα
Βοηθός σκηνογράφου -Βοηθός ενδυματολόγου: Μυλωνά, Μαρία
Οργάνωση παραγωγής: Σαμαρτζίδου, Αθηνά
Ηθοποιοί:
Ανθοπούλου, Νεφέλη (Μία Κυρία)
Ευθυμίου, Άννα (Μαρία)
Κολοβός, Γιώργος (Λοχαγός)
Νταρακτσής, Χρίστος (Έμπορος, Στρατιώτης)
Πανταζόγλου, Ευγενία (Μαργκρέτ)
Παπαδημητρίου, Χρήστος (Αντρές)
Πολοζιάνης, Νικόλαος (Στρατιώτης)
Ροδοβίτης, Τάσος (Αρχιτυμπανιστής)
Σαπρανίδου, Αλεξία (Φραντσίτα)
Στυλιανού, Χρίστος (Βόυτσεκ)
Τσάτσαρης, Γιάννης (Κράχτης)
Χαλκιάς, Ορέστης (Καρλ)
Χατζησάββας, Κωνσταντίνος (Γιατρός)
Μουσικοί:
Ανθοπούλου, Νεφέλη (πιάνο)
Κολοβός, Γιώργος (κιθάρα)
Πανταζόγλου, Ευγενία (κλαρινέτο)
Πολοζιάνης, Νικόλαος (κιθάρα)
Ροδοβίτης, Τάσος (ντραμς)
Χαλκιάς, Ορέστης (μπάσο).
Άγγελα Μάντζιου
