ΓΛΥΚΟ ΠΟΥΛΙ ΤΗΣ ΝΙΟΤΗΣ του Τενεσί Ουίλιαμς στο ΚΘΒΕ — ΚΡΙΤΙΚΗ ΑΓΓΕΛΑ ΜΑΝΤΖΙΟΥ

ΔΙΑΦΟΡΑ
ΓΛΥΚΟ ΠΟΥΛΙ ΤΗΣ ΝΙΟΤΗΣ
του Τενεσί Ουίλιαμς

  ΚΡΙΤΙΚΗ ΑΓΓΕΛΑ ΜΑΝΤΖΙΟΥ


ΤΟ ΓΛΥΚΟ ΠΟΥΛΙ ΤΗΣ ΝΙΟΤΗΣ, του Τένεσι Ουίλιαμς (έργο του 1959), παρακολουθήσαμε
στο Βασιλικό θέατρο σε σκηνοθεσία του κ. Βασίλη Νικολαΐδη και σε συνεργασία με
το ΚΘΒΕ.
 Ένα έργο που
αναφέρεται στο πέρασμα  του χρόνου και
στη φθορά  που ανιχνεύεται στο προσωπείο
της ομορφιάς και της νεότητας, στις σχέσεις που τις αγγίζει η επιπολαιότητα
και  η ματαιοδοξία,στη δύναμη της αγάπης
που την ακυρώνει  το συντηρητικό
περιβάλλον,η βία της πολιτικής  των
ισχυρών, της ηθικής  τα παράδοξα
παραγγέλματα.
Ένα θεατρικό έργο για την κρίση και την ψευδαίσθηση, την
αγωνία του ματαιωμένου ονείρου, τον εκβιασμό των συναισθημάτων και τη λάμψη της
διασημότητας,το χρήμα και  την πολιτική ,
το ρατσισμό,τις αντιλήψεις και τις επιλογές των ανθρώπων.
Δύο πρόσωπα σε έναν μετατοπισμό αυτοπροσδιορισμού:Η Αλεξάνδρα
ντελ Λάγκο ηθοποιός του κινηματογράφου και ο Τσανς Ουέην, φτάνουν στη γενέτειρα
του νεαρού άνδρα, Σαιντ Κλάουντ στο Νότο. Εκείνος γυρεύει το κορίτσι που
αγάπησε την Χέβενλυ Φίνλεϋ, στιγματισμένη εξ αιτίας του και σε ένα περιβάλλον συντηρητικό
όπου κυριαρχεί η εξουσιαστική μορφή του πολιτικού πατέρα σε έναν κύκλο
ρατσιστικής βίας και αίματος.Εκείνη γυρεύει τη λήθη και την ανωνυμία, τη στοργή
του έρωτα και την ψευδαίσθηση της νεότητας που δεν κατορθώνει να βρει στο ποτό
και σε άλλες εξαρτήσεις.Είναι μεγάλη και έχει επίγνωση και την τελευταία στιγμή
μια συγκυρία τονώνει την τσακισμένη εγωπάθεια.Το άλλο πρόσωπο δεν έχει διανύσει
την απόσταση αυτή, είναι νέο και ωστόσο αποτυχημένο,σ’ ένα περιβάλλον άξενο
δοκιμάζει το συμβιβασμό της εκβίασης αλλά την τελευταία στιγμή οι δρόμοι
αλλάζουν κατεύθυνση.  Αποφασίζει να μην
ακολουθήσει την ηθοποιό στο ταξίδι της επιστροφής στη διασημότητα, αλλά  να βυθιστεί στη χλεύη του θανάτου στο δωμάτιο
της βασιλικής σουΐτας , στα μάτια του συντηρητικού μικρόκοσμου του Νότου.
Τένεσι Ουίλιαμς 
«το  γλυκό πουλί της νιότης»,ένα
περιβάλλον ηδυπαθές, απατηλό, βίαιο.
Στη σκηνοθετική πρόταση του κ. Β.Νικολαΐδη αξιοποιήθηκε
ελάχιστα και το αποτέλεσμα ήταν άνευρο και χωρίς πνεύμα.Οι δύο πρωταγωνιστές κ.
Κοραλία Καράντη και κ.Μέμος Μπεγνής δεν είχαν ίσως την καθοδήγηση και η
ερμηνεία τους δεν είχε βάθος και πειστικότητα.Το προσωπείο της «πριγκίπισσας
Κοσμονόπολις»ήταν –κατά τη γνώμη μας –άτεχνο και χωρίς πλαστικότητα.Απουσίαζε η
αίσθηση του ρόλου, η μελετημένη θεώρηση του ρόλου της ηθοποιού που αποσύρεται
μέσα σε πανικό και αγωνία.Ο ρόλος 
αποδόθηκε χωρίς πάθος, επίπεδα και επιφανειακά.Ο κ. Μέμος Μπεγνής,
προσπάθησε περισσότερο να αποδώσει τις ιδιαιτερότητες του προσωπείου που
υποδύθηκε. Ήταν πιο ειλικρινής και σε σημεία της δράσης  περισσότερο πειστικός και οπωσδήποτε η
ερμηνεία του είχε κάτι από την ατμόσφαιρα του έργου ως κείμενο που το ανέδειξε
με τη μελέτη,το ταμπεραμέντο της νεότητας, την αντίδραση,  στο θεατρικό παιχνίδι της μίμησης.
Η κ. Θάλεια Σκαρλάτου ως θεία Νόνι,με ωραία κίνηση και
έκφραση θεατρική,  έδωσε συναισθηματική
ένταση στη συνάντηση με τον Τσανς και η κ.Ιφιγένεια Δεληγιαννίδη ως Λούσι,
έδωσε το διφορούμενο στίγμα του ρόλου της ερωμένης.Ο κ. Δημήτρης Κολοβός,ως
Μπος Φίνλεϋ έδωσε δυναμικό τόνο και μελετημένο ύφος στο βίαιο, υποκριτικό
προσωπείο και η Χέβενλυ της κ. Αμαλίας Καβάλη, είχε το πρόσωπο της αθωότητας
της παραπλανημένης αγάπης και της νεκρωμένης επιθυμίας στο περιβάλλον του
Νότου.Οι υπόλοιποι ρόλοι  ήταν στο γενικό
πνεύμα του έργου σ΄ένα θολό κοινωνικό περίγραμμα ενός περιβάλλοντος  υποταγής χωρίς αντίλογο.
Το πιο ενδιαφέρον στοιχείο της παράστασης ήταν τα κοστούμια
του κ.Γιάννη Μετζικώφ.Απόλυτα εναρμονισμένα με το ύφος του κειμένου,ανέδειξαν
την αισθητική της εποχής και μια σύγχρονη καλαισθησία ενός έμπειρου και έξυπνου
καλλιτέχνη που μελετά πολύ και αναζητά την αύρα του ρόλου στα υλικά που
χρησιμοποιεί.Τα σκηνικά κράτησαν τα βασικά αναφορικά στοιχεία και αξιοποίησαν
λιτά τα συμφραζόμενα σύμβολα.Η μουσική επίσης ανέδειξε με τους μελαγχολικούς
τόνους την ατμόσφαιρα του ονείρου που θρυμματίζει η αδεξιότητα,η
επιπολαιότητα,η ματαιοδοξία.
Ενδιαφέρον ακόμη ήταν το γεγονός ότι το θέατρο ήταν
γεμάτο.Το χλιαρό χειροκρότημα στο τέλος είχε μια διστακτική έκφραση και
ελπίζουμε να αξιοποιηθεί για ένα 
καλλίτερο αποτέλεσμα την επόμενη φορά.Γιατί το θέατρο γεννιέται κάθε
φορά στο βλέμμα του θεατή και είναι –και γι’ αυτό-πολύ σπουδαία τέχνη!

ΚΡΤΙΚΗ ΆΓΓΕΛΑ ΜΑΝΤΖΙΟΥ

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ:
Απόδοση: Αντώνης Γαλέος
Σκηνοθεσία-μουσική επιμέλεια: Βασίλης Νικολαϊδης
Σκηνικά-κοστούμια: Γιάννης Μετζικώφ
Φωτισμοί: Στέλιος Τζολόπουλος
Επιμέλεια κίνησης: Κώστας Γεράρδος
Σχεδιασμός βίντεο και ήχου: Γιάννης Πειραλής, Βιργινία Ρηγάκη
Βοηθός σκηνοθέτη: Αθηνά Σαμαρτζίδου
Βοηθός σκηνογράφου-ενδυματολόγου: Δανάη Πανά
Οργάνωση παραγωγής: Πέτρος Κοκόζης

Διανομή (με σειρά εμφάνισης): Κοραλία Καράντη (Πριγκίπισσα Κοσμονόπολις, η Αλεξάνδρα Ντελ Λάγκο), Μέμος Μπεγνής (Τσανς Ουέην),  Βασίλης Ισσόπουλος (Φλάι, υπάλληλος στο ξενοδοχείο «Βασιλικός Φοίνιξ»), Δημήτρης Τσιλινίκος (Τζωρτζ Σκάντερ, γιατρός), Δημήτρης Κολοβός (Μπος Φίνλεϋ, πολιτικός παράγοντας στο Σαιντ Κλάουντ), Μίλτος Σαμαράς (Τομ Φίνλεϋ, γιος του Μπος Φίνλεϋ),  Θάλεια Σκαρλάτου (Θεία Νόνι), Αμαλία Καβάλη (Χέβενλυ Φίνλεϋ, κόρη του Μπος Φίνλεϋ),  Παναγιώτης Δόκτωρ (Τσαρλς, υπηρέτης στο σπίτι του Μπος Φίνλευ),  Ιφιγένεια Δεληγιαννίδη (Λούσυ, ερωμένη του Μπος Φίνλεϋ), Γιάννης Τσάτσαρης  (Μπάρμαν, στο ξενοδοχείο «Βασιλικός Φοίνιξ»),  Σπύρος Σαραφιανός (Αντιρρησίας),  Απόστολος Μπαχαρίδης (Μπαντ), Γιάννης Σαμψαλάκης (Σκότι), Μαίρη Ανδρέου (Έντνα), Λίλα Βλαχοπούλου (Βάιολετ), Παναγιώτης Μπάρλας (Τζακ, πιανίστας) Ιάκωβος Μυλωνάς (Νταν Χάτσερ, υποδιευθυντής του ξενοδοχείου «Βασιλικός Φοίνιξ»), Μάνος ΓαλανήςΘανάσης ΔισλήςΝικόλαος Πολοζιάνης (Τρεις άντρες από την πολιτική νεολαία του κόμματος του Μπος Φίνλεϋ )
 

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *