ΧΕΝΤΑ ΓΚΑΜΠΛΕΡ – ΧΕΝΡΙΚ ΙΨΕΝ στο θέατρο Αμαλία- Εταιρότητα Κριτική Άγγελα Μάντζιου

ΧΕΝΤΑ ΓΚΑΜΠΛΕΡ – ΧΕΝΡΙΚ ΙΨΕΝ

στο θέατρο  Αμαλία-
Εταιρότητα

Καθημερινότητα 
αστικού τύπου,  η οποία
περιλαμβάνει συναντήσεις ανθρώπων, συζητήσεις, αντιλήψεις, διασταυρώσεις,  καταστάσεις και πράξεις, στο επίπεδο του
είναι και φαίνεσθαι, στο θέατρο του 
Νορβηγού  συγγραφέα, Χένρικ Ίψεν .

Το κεντρικό πρόσωπο του δράματος  «Χέντα Γκάμπλερ»,  είναι μία γυναίκα με μια μυστηριώδη, καταστροφική  αύρα. Γύρω της κινείται ένας κύκλος ανθρώπων,
με τους οποίους συνδιαλέγεται  και  τους οποίους δυναστεύει με τον τρόπο της, στο
οικογενειακό  και κοινωνικό περιβάλλον,   το
οποίο με τη σειρά του επηρεάζει τις πράξεις της.

Το έργο εκτυλίσσεται σε τέσσερεις πράξεις, παρουσιάζοντας
στο βάθος του την αστική ηθική, μέσα από τις αντιφάσεις των ανθρώπινων τύπων
όπως   αναδύονται από τους διαλόγους  και την πλοκή του δράματος. Στέρεη δομή,  ζωηροί διάλογοι με ρευστότητα, σύνθετοι
χαρακτήρες.  Μια συνεχής αντιπαράθεση
ανθρώπων,   σε τριγωνικούς σχηματισμούς ερωτικής, ηθικής,
κοινωνικής , εξουσιαστικής  διάστασης,
μια πάλη έως την  τελική πτώση,  οδηγούν 
στη λύση του δράματος, με τον αυτοπυροβολισμό  της Χέντα Γκάμπλερ .

Στη σκηνή του θεάτρου Αμαλία- Εταιρότητα, παρακολουθήσαμε
την παράσταση «Χέντα Γκάμπλερ», σε σκηνοθεσία του κ. Ν. Σακαλίδη. Παράσταση αναστοχασμού
και  μετατοπισμών, αφού η ηρωίδα
αναλογίζεται  και παρακολουθεί το
προγενέστερο του βίου της επί σκηνής, παράλληλα με την εξέλιξη της θεατρικής  δράσης  σε εσωτερικό χώρο, στο αστικό σαλόνι  ενός σπιτιού, στον διαχωριστικό κλοιό ενός
ριγκ. Παράσταση αντηχητική, αφού τα πρόσωπα, η ηθοποιός και η
καλλιτέχνις-θεατής,   συμμετέχουν στη
δράση μεμονωμένα και ταυτόχρονα, ως καθρέφτης 
που κρατάει την εικόνα του προσώπου, φυλακίζοντας το είδωλό του. 

Έτσι
απευθύνονται στα άλλα πρόσωπα, από το ψυχρό βάθος ενός καθρέφτη,  σε μια διαμεσολαβητική, διαδραστική,  διακοπτόμενη και ταυτόχρονη  επικοινωνία. Αλλά και τα άλλα πρόσωπα  που απευθύνονται στην  Χέντα, έχουν να αντιμετωπίσουν την παρεμβολή
της σιωπής πριν την εκάστοτε απάντηση, 
ανάμεσα σ’ αυτήν,  και  την γυναίκα- θεατή της ζωής της, σε μια
ταυτοφωνία χειρονομιών-έκφρασης  πολύ
ενδιαφέρουσα, ως θεατρική  εικόνα τόσο   σκηνοθετικά  όσο και υποκριτικά.

Το έργο με ελάχιστα αντικείμενα επί σκηνής,  εξελίχθηκε ως χαμηλόφωνο δράμα και έτσι  δόθηκε η στατική  αντιπαράθεση  της ηθικότητάς του.  Παράλληλα δόθηκε έμφαση και σε μια ταυτόχρονη
σκηνοτοπία, στον χώρο του σαλονιού, γεγονός που έδωσε βάθος  στις σκηνές, δημιουργώντας κέντρα
παρατήρησης  και  μια μεταφορική αίσθηση διακοπών και τομών στην
εξέλιξή τους.

 Οι ηθοποιοί υποστήριξαν την  λογομαχία  των 
αστικών διαξιφισμών, με μια αποστασιοποιημένη και εσωτερική ταυτόχρονα
αίσθηση.  Οι φωτισμοί διαχώρισαν τον
κύκλο της μέρας και της νύχτας, στο  φως
μιας λάμπας  σε δύο αισθητικές εκδοχές .
Η μουσική αναγγελία  των σκηνών, πράξεων,
προσώπων,  στον ήχο του οργάνου, έδωσε
μιαν  εσωτερικότητα  ανήσυχη στον πυρήνα της,  ενισχυτική  στη διάσταση της αντίθεσης
καλού – κακού, ηθικής – επιθυμίας, λόγων και πράξεων, όπως αυτή προέκυπτε από
τους διαλόγους, την πλοκή  και την
εξέλιξη της ιστορίας.

«Χέντα Γκάμπλερ» στην παράσταση του θεάτρου Εταιρότητα: παράσταση
αποτύπωσης εντάσεων, αλληλεπίδρασης  προσώπων, καταγραφής  της ακατανοησίας πράξεων  στο αυτοπαγιδευτικό ηθικό στίγμα μιας
αντίφασης και  με την αστική τυπική  ευγένεια, ως σύμβαση επικοινωνίας.

 HENRIK IBSEN- HEDDA GABLER (1890)

Συντελεστές:

Μετάφραση: Βασίλης Παπαγεωργίου

Σκηνοθεσία: Νίκος Σακαλίδης

Σκηνικό – κοστούμια: Μένη Τριανταφυλλίδου

Ηχητική επιμέλεια – μουσική διδασκαλία: Ευτυχία Καβαλίκα

Φωτισμοί: Νίκος Σακαλίδης – Αντώνης Διρχαλίδης

Βοηθός Σκηνοθέτη: Μαρία Αρουτζίδου

Οργάνωση Παραγωγής: Τατιάνα Νικολαΐδου

Διανομή:

 Γυναίκα: Μαρίνα
Καζόλη

Μπέρτε: Ντίνα Λιάκου

Δεσποινίς Γιουλιάνε Τέσμαν: Ελένη Σαμαντζή

Γιέργκεν Τέσμαν: Κώστας Χατζηγεωργίου

Χέντα Γκάμπλερ: Μελίνα Γαρμπή

Κυρία Έλβστεντ: Μάρω Καραγεώργου

Δικαστής Μπρακ: Δημήτρης Κουστολίδης

Έιλερτ Λέβμποργκ: Θωμάς Βελισσάρης.