Στην παράσταση Οι 12 Ένορκοι, που ανεβαίνει στη Θεσσαλονίκη 31 Μαρτίου & 1η Απριλίου, τέσσερις από τους 12 ταλαντούχους ηθοποιούς –οι Γιάννης Φιλίππου, Αντώνης Βαρθαλίτης, Βαγγέλης Κρανιώτης και Τάσος Γιαννόπουλος – αναλαμβάνουν να μεταφέρουν στη συνέντευξη που ακολουθεί την ένταση, τις συγκρούσεις και τα ηθικά διλήμματα που γεννά η συγκεκριμένη παράσταση.
Ο καθένας από αυτούς ενσαρκώνει έναν διαφορετικό χαρακτήρα με τη δική του ψυχολογία, τα δικά του πιστεύω και την προσωπική του διαδρομή μέσα στη διαδικασία της απόδοσης δικαιοσύνης. Στη συνέντευξή τους, οι τέσσερις ηθοποιοί μιλούν για την προσέγγισή τους στους ρόλους, την ένταση των συγκρούσεων στη σκηνή και τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν για να αποδώσουν με ρεαλισμό και βάθος αυτήν τη σπουδαία ιστορία.
Μέσα από την ερμηνεία τους, το κοινό θα βρεθεί αντιμέτωπο με δύσκολες αποφάσεις, ηθικά διλήμματα και την εύθραυστη φύση της αλήθειας. Οι 12 Ένορκοι δεν είναι απλώς μια παράσταση· είναι ένα κοινωνικό σχόλιο πάνω στη δικαιοσύνη, την προκατάληψη και την ανθρώπινη φύση – και οι τέσσερις ηθοποιοί συμβάλλουν καθοριστικά στη δημιουργία αυτής της καθηλωτικής εμπειρίας.
ΑΝΤΩΝΗΣ ΒΑΡΘΑΛΙΤΗΣ : χαρακτήρας σας έχει έντονες συγκρούσεις με τους υπόλοιπους ενόρκους.
Πώς βιώνετε αυτή την ένταση στη σκηνή και πώς τη διαχειρίζεστε ως ηθοποιός;
ΑΝΤΩΝΗΣ ΒΑΡΘΑΛΙΤΗΣ : Οι αλλεπάλληλες συγκρούσεις των χαρακτήρων, που καλούνται να διαχειριστούν ένα τόσο ευαίσθητο θέμα όπως το αν ο κατηγορούμενος θα ζήσει ή θα πεθάνει-γιατί μιλάμε για την επιβολή θανατικής ποινής στην περίπτωση ενοχής, σίγουρα μουδιάζουν τον Ένορκο 5
για το λόγο του ότι κατά τη διάρκεια της διαδικασίας, ο χαρακτήρας μου ταυτίζεται με τον κατηγορούμενο λόγω των κοινών ταξικών και κοινωνικών τους καταβολών.
Αυτό το τσουβάλιασμα της διαδικασίας, αυτή η πολύ επιφανειακή προσέγγιση, του δημιουργούν αναταραχές στο ταξίδι του στην αίθουσα. Προσπαθεί να διατηρήσει την υπομονή του, συγκρούεται επιλεκτικά. Ενώ είναι ψύχραιμος και προσηλωμένος, χρειάζεται ένα “κλικ” μέσα του για ορθώσει ανάστημα και να υπερασπίσει το δίκιο του. Υπάρχουν στιγμές που είναι σα να παίρνει προσωπικά κάποιες συμπεριφορές και αυτό θα τον κάνει από θεατή της διαδικασίας να συμβάλει σταδιακά και ως προς το γύρισμα της πλάστιγγας υπέρ της αθώωσης. Απ´ τη στιγμή που αποφασίζει για την αθωότητα του παιδιού και στηρίζει ανοιχτά τον “8”, δίνει αγώνα μέχρι το τέλος.
Το απόγευμα αυτό για το χαρακτήρα μου, όταν βγαίνει απ´ την αίθουσα…. πολύ πιθανόν του αλλάζει και όλη τη μετέπειτα ζωή.
Ως ηθοποιός προσπαθώ να κάνω τη δουλειά μου όσο καλύτερα μπορώ και καλούμαι να αντιμετωπίσω το οτιδήποτε προκύψει. Απαιτεί πολύ συγκέντρωση για να ανταπεξέλθω στη διάρκεια της παράστασης, επειδή ο χαρακτήρας είναι μαζεμένος, δε μιλάει πολύ και όταν το κάνει, καθορίζει και την εξέλιξη. Οι στιγμές που δεν μιλάω είναι βαθύτατα πιο βαθιές και ουσιαστικές για το ρόλο αυτό. Γίνεται μία πάλη την οποία ο θεατής παρακολουθεί. Νιώθω πολλές φορές μάτια να πηγαινοέρχονται πάνω μου κατά τη διάρκεια της διαδρομής μου.
ΤΑΣΟΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ: χαρακτήρας σας έχει έντονες απόψεις και επιμένει σε αυτές. Πόσο εύκολο ήτα να μπείτε στη θέση του και να δικαιολογήσετε τις αντιδράσεις του?
ΤΑΣΟΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ: Ο χαρακτήρας του ενόρκου 3 που υποδύομαι έχει πράγματι πολύ έντονες και σταθερές απόψεις ,θα λέγαμε είναι ο θεατρικός αντίποδας του ενόρκου 8 που υπερασπίζεται το δίκαιο και την αντικειμενικότητα! Ο ένορκος 3 δρα και σκέφτεται υποκειμενικά! Η θέση του πηγάζει από δικά του τραύματα και προσωπικά παθήματα και εμπειρίες και κάπως έτσι κατάφερα να τον κατανοήσω να τον συμπονέσω αν θες και να τον υποστηρίξω μέχρι τέλος σκηνικά! Κατανοώντας τις αδυναμίες και την ανθρώπινη φύση του που και εμείς όλοι έχουμε!
ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΚΡΑΝΙΩΤΗΣ: πραγματική ζωή θεωρείτε ότι θα μπορούσατε να αλλάξετε γνώμη τόσο ριζικά όσο ο χαρακτήρας σας στην παράσταση ?
ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΚΡΑΝΙΩΤΗΣ: πρόκειται για θέματα τόσο σοβαρά και τόσο ζωτικής σημασίας όσο το θέμα που πραγματεύονται οι “12 Ένορκοι “ ,θεωρώ πως οφείλουμε να είμαστε ανοιχτοί οι άνθρωποι στις αλλαγές και στα δεδομένα που φέρνει η ζωή. Δεν χάνουμε κάποιο τρόπαιο ,αν αλλάξουμε άποψη για ένα θέμα ,ίσα ίσα που ενδεχομένως να φέρουμε πιο επιθυμητά αποτελέσματα .
ΓΙΑΝΝΗΣ ΦΙΛΙΠΠΟΥ: είναι η πιο έντονη στιγμή για εσάς στη σκηνή και γιατί;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΦΙΛΙΠΠΟΥ: Καθώς ο ρόλος μου βασίζεται στην ευγένεια και τους χαμηλούς τόνους, υπάρχει πάντα ένταση εντός μου και έρχομαι σε δύσκολη θέση κάθε φορά που ανεβαίνουν οι τόνοι. Ως πιο έντονη στιγμή αισθάνομαι τον μονόλογο του ενόρκου 10, όπου βγαίνει εκτός εαυτού, και ως ρόλος νιώθω απειλή και φοβάμαι πως μπορεί να μου επιτεθεί και σωματικά.
ΑΝΤΩΝΗΣ ΒΑΡΘΑΛΙΤΗΣ : Ποιο στοιχείο του ρόλου σας βρήκατε πιο απαιτητικό στην προσέγγισή του;
ΑΝΤΩΝΗΣ ΒΑΡΘΑΛΙΤΗΣ : Ως ιδιοσυγκρασία ο Ένορκος “5” και εγώ έχουμε αρκετά κοινά αλλά διαφέρουμε και σε κάτι, το οποίο με δυσκόλεψε στη διαδικασία.
Ως άνθρωπος είμαι αρκετά αυθόρμητος, παρορμητικός και ενίοτε δεν έχω υπομονή. Οι ρόλοι που συνήθως επιλέγω έχουν μια πληθωρικότητα και όταν ήρθα αντιμέτωπος με την “ήρεμη δύναμη” του Ενόρκου 5, έπρεπε να καταλαγιάσω αυτή την ενέργεια που βάζω στους ρόλους και να πάω σε μία πιο μεστή προσέγγιση, καθώς έχει πολύ ψύχραιμη και συγκρατημένη ματιά.
ΤΑΣΟΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ: Έχετε βρεθεί ποτέ σε μια πραγματική κατάσταση όπου χρειάστηκε να υπερασπιστείτε μια άποψη κόντρα στην πλειοψηφία?
ΤΑΣΟΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ: Ναι κάποιες φορές έχει συμβεί! Προσπαθώ να είμαι δίκαιος και αντικειμενικός ως άνθρωπος η αδικία είναι κάτι που με πληγώνει! Σέβομαι πολύ την γνώμη του άλλου και το δικαίωμα του να την έχει αυτό όμως δεν σημαίνει ότι το να διαφωνεί κανείς δεν είναι υγείες ακόμα και αν η πλειοψηφία έχει αντίθετη γνώμη. Πάντα με Ευγένεια και σεβασμό πρέπει να εκφράζουμε τη θέση μας ! Άλλωστε πολλές φορές η πλειοψηφία και η μάζα συγχέονται. Για αυτό πρέπει να ακονίζουμε την κριτική μας ικανότητα.
ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΚΡΑΝΙΩΤΗΣ: Υπάρχει κάποια ατάκα η σκηνή που ξεχωρίζετε προσωπικά ως η πιο δυνατή του έργου?
ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΚΡΑΝΙΩΤΗΣ: “Τώρα πια έχω αιτιολογημένη αμφιβολία”. Είναι ατάκα του Ενόρκου 4 στο τέλος σχεδόν του έργου, η οποία φανερώνει έναν άνθρωπο, ο οποίος κατόπιν σοβαρής και επίμονης εξέτασης των δεδομένων καταλήγει σε ένα συμπέρασμα ,τόσο με τη λογική όσο και με την ενσυναίσθησή του.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΦΙΛΙΠΠΟΥ: Έχετε συμμετάσχει ξανά σε δικαστικό δράμα; Αν ναι, πώς συγκρίνεται η εμπειρία αυτή με τις προηγούμενες;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΦΙΛΙΠΠΟΥ: Είναι η πρώτη φορά που συμμετέχω σε δικαστικό δράμα. Έχει μεγάλο ενδιαφέρον, αλλά και δυσκολία, καθώς τα γεγονότα και οι αποκαλύψεις έρχονται σταδιακά, να μπορείς να παίζεις τον ρόλο σου κάθε φορά χωρίς να είσαι επηρεασμένος από το κατάληξη που ήδη γνωρίζεις.
Θέατρο Κολοσσαίον: Οι 12 Ένορκοι
Οι θυμωμένοι άντρες του Reginald Rose (12 Angry Men) σε μετάφραση/σκηνοθεσία
Κωνσταντίνας Νικολαΐδη, έχοντας κερδίσει με πρωτόγνωρο τρόπο την αγάπη και την
εμπιστοσύνη του κόσμου τα τελευταία 10 χρόνια συνεχών sold-out παραστάσεων,
παρουσιάζονται για 4 η φορά στη Θεσσαλονίκη και μετατρέπουν το θέατρο ΚΟΛΟΣΣΑΙΟ σε
δικαστικό μέγαρο φέρνοντας τους θεατές αντιμέτωπους με τις συνειδήσεις τους. Δευτέρα 31
Μαρτίου στις 20.00 και Τρίτη 1 Απριλίου στις 18:00 & 21.00.
Η παράσταση έχει αποσπάσει βραβείο κοινού All4Fun και βραβείο από την Πανελλήνια
Ένωση Μεταφραστών.
